Een spannend gevoel in de touwen 01/08/2023 De ochtend begon spannend. Ik was namelijk nog niet tot rust gekomen van mijn vorige weekend en kon dinsdag gelijk door naar het volgende. Ik het mijn route bekeken dat ik moest nemen. Voor de heen reis moest ik via Zwolle en de terug reis… Ja.. als ik wat langer wil/kan blijven moet ik met de fiets richting het station. Want midden op de avond rijden er geen bussen meer namelijk. Dus mijn tas nog een keer gecontroleerd en daarna mijn tas gepakt richting het station met de fiets. De trip was kort vergeleken met de lange rit die ik nog moest maken. Het station was lekker rustig en ik had geen haast. Ik was lekker op tijd bij het station. Oooh waar gaat de reis heen? De reis gaat namelijk richting @bondage-jane Ik ben in contact geraakt met haar door een foto die ik al eerder had gemaakt op een speciale plek. Dus we hebben een tijdje zitten praten over hoe of wat en vandaag was dus dat ik haar ging ontmoeten. De heenreis met de trein was saai.. Niks te doen in de trein en zoooo lang wachten. Stop naar stop en blijven wachten totdat ik er was. Toen ik eindelijk bij het station was aangekomen heb ik google maps geopend om te kijken hoe ik moet lopen. Na ongeveer 3-4 minuten lopen kwam me er toch een weer uit de lucht. PPPPPFFFFT Doorlopen dan maar. Pas toen ik een paar honderd meter verwijderd was van mijn locatie was het pas opgeklaard. Dus lekker begin… helemaal nat van de regen. Eenmaal aangekomen zag ik Jane voor het eerst. Ik werd netjes welkom geheten en de kachel was lekker aan. Dus ik kon lekker bijkomen en genieten van het vuur. En voordat ik het zelf ook in de gaten had zat ik binnen een korte tijd bij het vuur half naakt. Ja spullen moeten drogen en het zag er allemaal zo leuk uit binnen. Daarna lekker met een kopje thee genieten en samen lekker spreken. Jane had zeker heel veel kennis over touw van wat ik kon zien. We spraken over verschillende dingen met Shibari. En ik voelde me later opeens wel een beetje ongemakkelijk. Ik had wel ervaringen met touw gekregen omdat ik regelmatig word geknoopt. Maar dat is niet alles bij Shibari. Ik had als bunny gewoon heel weinig tot geen kennis over iets. Iets belangrijks, dat is hoe mijn anatomie is. Daar schrok ik wel een beetje van. Knopen was altijd leuk geweest zonder dat ik er veel voor heb moeten leren. Op dat moment kreeg ik ook het gevoel dat ik niet meer waardig was om haar bunny te mogen zijn voor vandaag. Maar tot mijn verassing mocht ik vandaag wel in de touwen. Ik probeerde mijn best om alle informatie te onthouden van onze gesprekken die we hadden. Zoveel kennis in een hele korte tijd. Dat was een lichtelijk probleempje voor mijn hoofd. Maar niet te min, we hadden ook gehad over onze grenzen wat we beide niet wilden en hoe we graag iets wilde. Dat was wel belangrijk. Nadat alle gesprekken hadden gehad ging ik mezelf omkleden in mijn mooie rode jurk. JA ik moet nu wel gaan kijken naar meerdere kleding. Ik wil kunnen variëren met mijn kleding. Variatie in kleding geeft ook een heel ander beeld van de foto dan alleen maar dezelfde jurk over en over. NA het omkleden begon het. We begonnen lekker te knopen maar ik wilde ook foto’s dus na de eerste knoop vroeg ze of ze mijn mobiel mocht gebruiken. Ik werd toen ontknoopt en pakte mijn mobiel. Daarna gaf ik ook uitleg hoe mijn mobiel werkte en daarna begon het. Eerst een paar test foto’s om te kijken of alles goed stond ingesteld. Het knopen Ik liet mijn lichaam ontspannen ik voelde aan hoe Jane me wilde hebben. Zij plaatsten mijn handen op mijn rug, niet tegenstrijdend maar gewoon door te volgen. Ik voelde me een soort blok klei, ik liet mezelf vormen hoe de kunstenares me wilde hebben. Elke beweging was net een beetje vrijheid van de stress. Het touw was de verbindende factor. Het touw gleed langs mijn lichaam, niet losjes maar strak. Dit… dit gevoel zowel de rust als comfort van een strakke knuffel. Dus het duurde ook niet lang voordat de eerste foto werd gemaakt. Als het alleen bij die foto bleef was er weinig om over te schrijven. Er kwam meer bij. Ik kreeg na een tijdje wel kramp in mijn bovenbeen van het raar liggen. Dus ik vroeg of ik overeind mocht komen te zitten. Ik mocht overeind gaan zitten en konden we ook weer lekker verder. Mijn benen waren niet veilig voor de touwtjes, ooh nee die moesten ook meewerken. Mijn benen kwamen naast elkaar te staan en strak in de touwtjes. Ik kon toen alleen maar even lachen. Het bracht me namelijk terug na een tijd dat iemand een keer een touw om mijn been had gedaan dat pijn moest doen. Het deed niet eens pijn maar het voelde heerlijk en ik moest lachen, geen idee waarom precies maar het was lachen. Ooh weer terug. De knopen zaten heerlijk waardoor ik mijn benen echt niet meer kon bewegen. En daarna nog wat decoratie. Maar decoratie was niet het enige. Ik waIk kreeg ook instructies om mijn borst vooruit te zetten en niet zo lui te zijn.

Sinds toen heb ik dat ook naar hart genomen en probeer ik het overal te doen waar het mogelijk is, ik moet het trainen dus moet ik het ook doen. Ik had ook mijn eigen touw meegenomen. Dat vond Jane ook heel mooi, IK WIL MEER KLEUREN TOUW IN MIJN ASSORTIMENT!!! Dus ja nu heb ik meer motivatie voor touw te halen “binnenkort” Ze wilde ook mijn roze touw gebruiken. En hoe wilde ze dat gebruiken? Nou laat ik je het vertellen. Eerst ging ze haar eigen touw gebruiken om mij vast te maken aan een bamboe balk dat ze had gehangen. Dat maakte het zitten niet makkelijker, kan ook komen doordat ik verkeerd zat voor mijn gevoel. Daarna gingen mijn benen omhoog, mijn eigen touw werd gebruikt om een mooi lijntje te maken. Ik heb geen idee hoe alle termen heten sorry voor dat. s ook prachtigDit was een SUPER gevoel. De rust en het lekkere gevoel. Alleen.. jammer dat mijn armen langzaam minder gevoel begonnen te krijgen. Dat kwam ook omdat ik mijn gewicht op mijn armen zette. Dus na een tijdje werden mijn armen los gemaakt en kon ik ze langzaam laten bijkomen. Ik kon lekker op de grond gaan liggen. Toen ik lekker op de grond lag hadden Jane en ik gesprekken terwijl we aan het knopen waren. Het onderwerp: Romantiek en kink. Qua romantiek is het voor mij nogal moeilijk. Ik voel me nog niet echt beschikbaar voor romantiek. Ik verwacht dat ik mijn liefde pas later ergens spontaan op een feest zou ontmoeten. En kink, WOW Jane had echt heel veel te vertellen. Ze heeft al zoveel meegemaakt. . Opeens lag ik dus zo lekker op de grond. Het was heerlijk!! Het vloerkleed was lekker zacht. Dus zo konden we ook nog een tijdje lekker verder knopen. Nee we hadden geen pauzes genomen en tijd was voor ons niet van toepassing. We hadden plezier met de knoopjes. Ik weet niet hoe het kwam maar later kwamen mijn haren ook in de knoopjes. Kan misschien zijn omdat ze al een hele tijd in de weg zaten. Maar later kwam mijn haar vast te zitten aan de bamboe balk. Dit was speciaal. Meeste mensen gebruiken NOOIT mijn haar. Mijn haar vind ik geweldig. Daarna ook nog eens met mijn bondage. HEMELS!!! Ja ik probeerde mijn best om netjes te gaan zitten. Zo kreeg Jane oEen lekker touwtje om mijn teen heen, DAT voelde heerlijk. Ik was vroeger bang om mijn voeten te laten zien op ropejams. Maar als laatst wilde Jane nog iets proberen. Een hele mooie Strappado. Ze was er benieuwd naar hoe dat zou staan. Nou… ok steeds meer ruimte met het touw. ZE WAS ZO TEVREDEN!! Ik kon mijn ellebogen zo dicht bij elkaar krijgen. Ze was zo blij dat ze dat kon doen. En dat was het knopen eigenlijk. Voor nu dus een kleine conclusie. Waarom nu omdat er veel gebeurd is in een korte tijd. Het gevoel, de touwtjes, de posities. ALLEMAAL HEMELS GEWELDIG!! Het gevoel vond ik zo geweldig ik voelde me helemaal weg. Maar toch nog aanwezig doordat de touwtjes zo lekker strak zaten. De posities die mijn lichaam kreeg te voorduren. Het was zoo raar, nieuw en wow.. Mijn gedachten hebben er gewoon GEEN woorden voor hoe of wat ik kon omschrijven. Er zijn daarvoor te weinig woorden. Oke nu weer verder. Na het knopen kwamen we erachter dat het al heel laat was en we moesten nog eten. We gingen samen eerst wat groenten soep eten. Die groenten soep had ze zelf al eerder gemaakt. En MY GOD die was heerlijk!!! Maar dat was niet het enigste. We hadden ook nog shoarma, eigen gemaakte tuin salade met buffalo kaas EN zelfgemaakte knoflooksaus. Tijdens het eten hadden we ook nog eventjes gesprekjes over een aantal dingen. Na het eten was het opruimen. Zowel het touw als mijn eigen kleding. Ja, het was tijd om terug naar huis te gaan. Ik ben gaan omkleden en daarna was het richting huis. Ik werd naar het station gebracht door Jane en daarna lekker rustig naar huis. Over de trip naar huis is niks veel te vertellen. Had wat vertraging met de trein en onderweg lekker appen met mijn vrienden. Toen ik thuis aan kwam had ik me een gevoel van. WOW dat is me toch overkomen, ik kan het niet geloven. Conclusie Ja, mijn conclusie. Wat moet ik hier toch allemaal zetten? De woorden die ik niet kan gebruiken om te omschrijven.. Wow, dit was heerlijk. Zeker voor herhaling vatbaar. Ik had wel een paar waarschuwingen gekregen van een paar personen. Maar nu ik zelf heb ervaren hoe het was kan ik ook begrijpen waar die waarschuwing vandaan kwamen. Het meest belangrijke in de BDSM-wereld is COMMUNICATIE!! Die is belangrijk. Als dat niet is dat kunnen er dingen gebeuren waar beide partijen niet blij mee zijn. Maar ja, ik had een goeie, leuke, geweldige tijd. Niemand kan dat van me afnemen. Maar dat was dus mijn verhaal. Tot mijn volgend avontuur, dat avontuur zou al sneller zijn dan je denkt 😜 😜

De website van Jane ‘boeide’ me uitermate. Vastgebonden worden intrigeert me al van jong af maar ermee naar buiten komen durf ik niet. Alsof het iets is dat buiten het normale valt. Toch zette ik de stap naar een afspraak met Jane. Via WhatsApp wisselden we op voorhand veel ideeën uit wat echt super was. Uiteindelijk was het zover en stelde Jane me bij een thee gerust. We bespraken wensen en grenzen.

En dan kwam het moment van de eerste keer dat ik me liet vastbinden door iemand anders dan mijn echtgenote. Jane bond mijn benen vast, mijn armen bij elkaar boven mijn hoofd en maakte het touw losjes vast rond de bamboo. Ik kon aan het touw en deed dit los. Jane vroeg: wil je eigenlijk wel vastgemaakt worden of niet. Achteraf was het me duidelijk: ik wou eigenlijk vastgemaakt worden dat ik echt niet meer los zou kunnen komen … En dat deed Jane…

En dan kwam het moment van de eerste keer dat ik me liet vastbinden door iemand anders dan mijn echtgenote. Jane bond mijn benen vast, mijn armen bij elkaar boven mijn hoofd en maakte het touw losjes vast rond de bamboo. Ik kon aan het touw en deed dit los. Jane vroeg: wil je eigenlijk wel vastgemaakt worden of niet. Achteraf was het me duidelijk: ik wou eigenlijk vastgemaakt worden dat ik echt niet meer los zou kunnen komen … En dat deed Jane…

Ik kon niet anders dan in het moment zijn, ingesnoerd in de touwen. Geen keuzes meer zelf te maken, gewoon je overgeven aan de touwen. Zoals ook de overgave aan het leven, het feit dat we niet alles kunnen controleren.

Ik kon niet anders dan in het moment zijn, ingesnoerd in de touwen. Geen keuzes meer zelf te maken, gewoon je overgeven aan de touwen. Zoals ook de overgave aan het leven, het feit dat we niet alles kunnen controleren.

😊 Het was fantastisch!

Lieve Jane,

Met dankbaarheid, en een glimlach op mijn gezicht, kijk ik terug op onze fijne eerste ontmoeting. Simpel gezegd heb je gewoon een droom van mij in vervulling laten gaan. Fijn dat ik dit ik jouw veiligheid mocht ervaren.

Overtuigend strak. Wat een weldaad. Je durft diep aan te raken als "hier ben ik". En in die nabijheid voel ik een uitnodiging om van binnenuit naar jouw handen en touwen toe te komen. Voelbaar contact. Hoe mooi.

Hoe je me volgt geeft mij vertrouwen. Mijn lijf kent dan instinctief ook maar een respons; overgave. Je rust maakt dat ik kan ontspannen in het onbekende en weerloos kan genieten van "ze doet maar met me". En je speelsheid maakt het ook tot plezier. Heerlijk hoe wakker je bent.

Je hebt mijn stille verlangen gehoord. Als rigger heb je verrassende gevoelens getriggered. Gefragmenteerde beelden tijdens een gebonden reis. Fijn om samen me je te dansen en dank dat ik je touwpartner mocht zijn.

Tot gistermorgen heb ik een touwmarkering op mijn bovenarm gekoesterd. Mooi persoonlijk moment tijdens het douchen en tandenpoetsen.

Ik wens je een fijn weekeinde.

Warme groet,
Paul

Afgelopen jaar 2020 hebben wij de eer gehad te mogen meewerken aan een eindexamenopdracht voor een student aan de Filmacademie. Alle eindexamen studenten hadden een opdracht met het thema:

De Nieuwe Wereld; Leven en werken in coronatijd.

Onze student GJ had altijd al interesse in niet alledaagse hobbies en kwam uit bij Shibari, japanse touwbondage.

Omdat de documantaire is opgenomen tijdens de coronacrisis heeft het als titel gekregen “In de Knoop: Shibari in Coronatijd”. Dit is zowel letterlijk als figuurlijk een toepsselijke titel. In deze korte documantaire geven Alex en Jane een inkijkje in hun dagelijks leven, waarin beiden die dagelijkse dingen grotendeels alleen doen. Alex als wiskunde student met zijn hobby,s o.a. gitaar spelen en schaken op gepaste afstand. En Jane als hovenier en huisvrouw in en rond haar huis en tuin. Maar het touw lokt hen ook naar de verbinding in shibari, daar waar dat offiecieel niet gaan kan, namelijk heel dichtbij elkaar. En dus binnen de anderhalve meter maatregel. Hoe gaan zij daarmee om en wat drijft hen toch te verbinden?

Deze korte documantaire laat de passie zien tussen twee mensen en hun liefhebberij, Shibari, japanse stijl touwbondge, het rauwe, de overgave, het plezier en de voldoening.

Alle scenes van deze film zijn volledig in de buitenlucht opgenomen, waarbij GJ de taak had van cameraman, geluidsman en interviewer tegelijk. Na drie filmdagen wachtte GJ thuis het monteren, keuzes maken uit 30 uur beeld en geluidsmateriaal, en het twee keer vertonen aan de examencommissie en zijn medestudenten. Af en toe belde ik GJ en vertelde hij dagenlang met ons opgesloten te zitten in de montage studio en ons soms wel eens beu was. Maar het resultaat mag er zijn, een mooie korte ducumantaire film van 14 minuten. GJ is geslaagd!

Al was het voor zijn medestudenten soms wat onwennig deze toch wel heftige beelden van een ruwe touwbondage te zien....ja je wilt documantaire filmmaker worden of niet.… Uitendelijk hebben zowel de docenten als de studenten met veel enthousiasme naar de film gekeken.

Een paar dagen voor ik 50 mag worden mocht ik Shibari ervaren. Jane had ons uitgenodigd. Ons omdat ik M graag bij mij heb, omdat hij graag mij bij wil staan in nieuwe ervaringen en omdat Jane uit haarzelf al zei dat M gerust mee mocht. De gezellige kamer met het heerlijke haardvuur was een warm welkom, evenals de warme hartelijk Jane.

Na een drankje en elkaar een beetje leren kennen ging het toch echt gebeuren. Toen pas kwamen de kriebels, de spanning. Ging ik dit wel kunnen? Zou ik haar niet teleurstellen in wat ik kan hebben? Zou M hierna nog steeds trots op mij zijn? Maar zo gauw ik haar handen voelde en het touw voelde heb ik het losgelaten.

Het snelle wikkelen van het touw, de rust tussendoor, het oog contact, de twinkel in haar ogen, de grijns op haar gezicht. Mijn overgave, het vertrouwen, de stilte van gedachtes, alleen voelen. De strakheid van het touw, ondanks de pijn toch vol te houden en als ik denk ‘ik weet niet of ik dit nog lang volhou’ voel ik haar alweer touwtjes losmaken, nieuwe positie en weer op een andere manier weten vol te houden. Regelmatig de fluister of het goed gaat. Het gaat goed, ik zweef, op mijn roze wolk van stofjes en later ook in het echt. Mijn eerste suspensie, wat bijzonder, een wens in vervulling.

De verbinding van twee mensen die elkaar net een paar uur kennen, de connectie, de warmte, het mogen zijn wie we zijn. Het loshalen van het touw, de kriebel die het achterlaat, de ropemarks die het achterlaat, de ontspanning, de warme knuffel en strelingen van Jane. Tranen in mijn ogen. (Die ik nu nog krijg als ik er aan terug denk.) De tranen die zij krijgt omdat ze die van mij ziet. De wederzijdse dankbaarheid. En dat alles onder het toeziend oog van M en zijn camera, af en toe een oog contactje, de glimlach op zijn gezicht zegt mij dat het goed is, dat ik het goed doe. Achteraf aan zijn voeten zitten, de knuffel, de kus en de kriebel in mijn haar. Ik heb mij heel erg mezelf gevoeld, geliefd gevoeld en daar ben ik heel dankbaar voor.

Ik en mijn linkerborst, we hebben een klotezomer achter de rug. Vanaf het moment dat ik te horen kreeg dat er een vermoeden was dat ik borstkanker had was het aan de ene kant een achtbaan van onderzoek en behandelingen. Aan de andere kant stond mijn leven stil. Afwachten op onderzoeksresultaten (en nog eens, en nog eens), wachten op de operatie, wachten op herstel, weken gevuld met dagen waarop ik niets anders voor elkaar kreeg dan de gang naar het ziekenhuis voor de bestralingen. Langzaam aan weer aan het werk en wat aandacht voor alle vanilla zaken die bij het leven horen, terwijl mijn huid herstelde.

Direct na de diagnose durfde ik zelf amper mijn borst aan te raken, onder de douche kon ik er makkelijk omheen, en voor het slapen gaan kun je je BH ook gewoon uitdoen onder je shirt om de confrontatie uit de weg te gaan. De spiegel kon wachten tot ik weer helemaal aangekleed was. Er zat iets in mijn borst dat daar niet hoorde, dat niet van mij was.

Na de operatie was dat weg, de confrontatie met het litteken (gelukkig heel bescheiden in mijn oksel verstopt) was makkelijker, mijn spiegelbeeld (nu ik er gewoon weer in mijn blootje voor durf te gaan staan) is niet meer confronterend. Mijn borsten, het lichaamsdeel waar ik altijd best heel blij mee was, zijn weer gewoon mijn borsten, en nog steeds mooi. Ik vind het weer fijn op het nudistenstrandje (jammer dat het weer niet meer zo meewerkt). Ik heb heel veel geluk gehad dat het vroeg ontdekt is!

Op de cruciale momenten was er gelukkig touw. De (ver)binding met bondage-jane door en met haar touw hebben er voor gezorgd dat ik verbonden bleef met mezelf. Vlak voor de operatie, met de gedachte dat ik het misschien nooit meer zou kunnen of willen voelen. Vlak voor de start van de bestralingen, een voorzichtig harnas met mijn armen voor me, maar verder stevig als vanouds. Na afloop van de behandeling, ook nog voorzichtig maar met al een stuk meer vertrouwen in mijn lijf. En gisteren, voor het eerst weer met mijn handen op mijn rug. Mijn hele zelf weer kwetsbaar voor haar en haar touw. Ik had geen idee of ik dat lichamelijk maar vooral ook mentaal en emotioneel aan zou kunnen. Het was heerlijk, intens, vrij en vertrouwd, veilig. Ik heb mezelf weer helemaal kunnen geven, helemaal los kunnen laten.

Wat een heerlijke afsluiting van een moeilijke tijd. Ik voel me vandaag bevrijd, het leven kan echt weer gewoon door. Niet alsof het nooit gebeurd is, maar wel voluit!

Het was denk ik een dikke 10 maand sinds onze laatste ontmoeting en ik verlangde echt intens naar stevige semenawa. Tegelijkertijd was ik wat nerveus: niet voor wat je met me zou doen, maar voor marks die me achteraf mogelijks zouden verraden.

Je liet me knielen, bond mijn armen samen en trok ze omhoog aan de bamboe stok. Dan begon je een laken te scheuren. Ik vroeg mij af wat je daarmee van plan was. Ik kwam snel te weten dat het je manier was om marks op mijn bovenlichaam te vermijden.

Het laken werd rond mijn borstkas gewikkeld, direct gevolgd door een stevige touwwikkeling en via mijn rug ging er van het touw rond mijn borst een lijntje naar de bamboe stok.

Door het touw rond mijn borst, had mijn borstkas veel minder ruimte om uit te zetten, dus ademen werd zwaarder. Vanaf dan ben ik de chronologie van je acties wat kwijt. Ik weet dat mijn benen onder me zaten en mijn enkels gebonden werden, dat het steeds zwaarder werd en ik echt hing te hijgen en te puffen in de bondage. Dit was geen toneel.

Ik weet nog dat de positie van mijn handen een aantal keer aangepast werd en er ook nog een laken en touw rond mijn middel gingen. Het werd bij momenten echt zwaar. Ik heb een aantal keer overwogen om genade te vragen, maar kon het toch uithouden. Ik heb geen idee hoe mijn lijden eruit zag, maar voor mij was het echt intens. Tenslotte voelde ik de tenen van mijn rechter voet steeds minder en werd het tijd je te vragen mij uit te binden.

Na een glas water werd eerst mijn rechter onderarm tegen mijn rechter scheenbeen gebonden, waarna hetzelfde gebeurde met mijn linker arm en been. Mijn rechter been werd omhoog getrokken. Er kwam een tweede touw, waarvan ik niet exact kon uitmaken hoe het precies verliep, maar ik denk via een soort heupharnas met een touw tussen mijn billen.

Deze positie was de minst pijnlijke van de dag. Ik was mij wel goed bewust van het feit dat ik met opengesperde benen hing en van het feit dat mijn armen stevig tegen mijn onderbenen gebonden waren. Tenslotte volgde er nog een regen van heet kaarsvet, waarvan ik echt genoten heb.

De laatste bondage positie was met mijn armen tegen een bamboe stok. Het was best grappig dat je hiervoor de bamboe die je kamerplant steunde gebruikte. Deze bondage was voor mij dan weer verrassend intens. Ik had niet verwacht dat in deze positie op de toppen van mijn tenen getrokken worden al zo intens zou zijn. Ik denk dat dit deels te maken had met het feit dat mijn borst omsnoerd was door het touw waaraan ik kwam te hangen.

Het strak samenbinden van mijn benen is voor mij altijd een sterke ervaring. Ik denk door de combinatie van het gevoel dat je echt ingesnoerd wordt en de pijn die ik door deze bondage voel ter hoogte van mijn scheenbenen.

Ik weet nog dat je mijn benen omoog getrokken hebt, zodat mijn knieën plooiden, dat je ze weer op de grond laten zakken hebt en dat ik tenslotte bijna horizontaal ben komen te hangen.

Ook hier werd mijn waarneming minder zuiver, omdat ik vooral aan het zuchten kreunen en blazen was in een poging om met de pijn om te gaan.

Ik waardeer trouwens dat je het aandurft om me in de bondage lang en stevig te laten lijden.

Eens terug op de grond vroeg je me waar ik eerst los wou komen. Ik wou liefst eerst verlost worden van “het corset” rond mijn borst. Dus gingen mijn handen van tegen de bamboe en daarna verdween de borstbondage. Voor je mijn benen begon uit te binden, werden mijn handen achter mijn rug gebonden en in een heel licht strappado getrokken.

Ik vond het enorm fijn dat je mijn handen gebonden hield terwijl je mijn benen uitbond.

Ik had verwacht dat je me daarna nog in een hogtie zou getrokken hebben, ik had immers geen idee dat onze tijd op was.

Het zal je wel opgevallen zijn dat ik na de semenawa sessie moeilijk exact kon verwoorden wat het precies met me deed.

Bij mij dringt het precies pas enkele uren later echt door wat ik meegemaakt heb en hoe ik er eigenlijk van genoten heb.

Het is raar, want ik ben perfect in staat om me een half uurtje na een dergelijke, toch wel stevige, sessie in het verkeer te begeven. Maar verwoorden wat het met me gedaan heeft lukt me pas later.

Deze sessie was weer anders dan de vorige. Deze keer heb je me langer en anders laten lijden dan bij onze vorige sessies. Ik had je gevraagd om me stevig te laten afzien…

Je ingeving met de gescheurde lakens heeft perfect gewerkt: ’s avonds thuis voor de spiegel kon ik geen enkele mark of touwafdruk meer zien.

Ik waardeer het dat je zo je best gedaan hebt om me aan stevige semenawa te onderwerpen en toch geen enkele mark achter te laten.

Je hebt ook heel de sessie erg opgelet om zowel bij het in- als bij het uitbinden geen striemen te veroorzaken.

Ik weet dat jij eigenlijk erg van touwstriemen houdt, daarom waardeer ik het des te meer dat je bereid bent om mij te binden en je methodes aan te passen zodat er geen of slechts minimaal striemen achter blijven.

Maar toch hoop ik vurig dat we in de toekomst nog eens zullen kunnen spelen zonder met deze beperkingen rekening te moeten houden, want:

Ik wordt eigenlijk het liefst quasi naakt gebonden. (naakt op het Japanse broekje na) Ik voel het touw het liefst direct op mijn huid.

Ik hou er ook enorm van wanneer jij je in het spel mag laten gaan en me bij momenten sneller en ruwer in- of uitbindt.

Dus ik blijf nog steeds hevig verlangen naar de dag dat we ons een 12-urige sessie kunnen veroorloven waarin we zonder angst voor striemen kunnen spelen.

Ondertussen blijf ik ook scenario's bedenken waarin ik graag nog eens gebonden zou worden.

Misschien moeten we, in afwachting van onze 12 uren sessie, de volgende keer je andere suggestie maar eens proberen. Eens testen of me inolieën kan zorgen voor minder touwstriemen.

Ok, ik schrijf "eerste 'echte' ervaring", omdat ik wel al enkele ervaringen had, maar die stelde nooit veel voor. Ik ben ooit wel geboeid geweest met handboeien tijdens een vrijpartij en alhoewel ik weg was van het gevoel, had ik tegelijkertijd het besef dat er nog wel iets miste. Recentelijk had ik het besloot genomen om dit gebrek te verhelpen, en zo ben ik op FetLife terechtgekomen. Wanneer je als groentje dan het aanbod voor een binding krijgt van iemand met de ervaring als @bondage-jane, dan twijfel je niet.

Na twee en een half uur rijden kwam ik toe en belde ik aan. Er volgde een aangenaam gesprek met wat thee om elkaar eerst te leren kennen. Daarna ontdeed ik mij van wat overbodige kledij (voor een dikke trui en jeans was het toch te warm voor het knetterend houtvuur en ik wou sowieso het touw op mijn huid voelen) en kon de binding beginnen. Ik vrees dat mijn verhaal vanaf hier een beetje incoherent zal worden, want ik was vrij onmiddellijk omvergeblazen door de gevoelens die vrij kwamen. Ik wist reeds langer dat ik hield van het gevoel om vastgebonden te zijn, maar wat ik hier ontdekte was het heerlijke gevoel om vastgebonden te worden. Ik was gewoon weg van hoe het touw over mijn vel kroop, soms traag, soms snel. Hoe mijn ledematen in bepaalde posities getrokken werden als het touw strak gespannen werd. Het fysieke contact terwijl het touw van hand naar hand overgepakt werd terwijl ik ingewikkeld werd. De manipulaties van mijn lichaam om bepaalde vormen te bereiken. Het was gewoon betoverend hoe Jane soms rustig mijn armen aan het binden was en dan plots met kracht en snelheid het touw meermaals om me wikkelde en dan mijn armen strak tegen mijn borst trok. Ik was weg van de wereld en tegelijkertijd kwamen er zoveel details in hyperfocus door: het tokkelen van de regen, het knetteren van het houtvuur, de stilte van buiten, de haren van het tapijt enorm uitvergroot terwijl ik met mijn gezicht op grond lag en mijn been omhoog gebonden werd. Het waren allemaal details die herinnerden aan de buitenwereld die veraf leek terwijl ik in mijn bubbel aan het genieten was. Na de binding moest ik even landen en na een afsluitende babbel en enkele boterhammen was het tijd voor mij om terug naar huis te rijden. Ik ben gelukzalig in mijn auto gekropen en ben rustig genietend naar huis gereden. Onverstoord door het drukke verkeer onderweg: niets kon me nog deren die dag.

Eén ding is zeker: deze ervaring heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Dit smaakt naar meer!

Haast sereen zit ze op haar knieën voor het warme houtvuur. Ogen gesloten en een dromerige blik op haar gelaat. De houtkachel verspreid een heerlijke geur door de ruimte. Buiten is inmiddels de duisternis ingevallen. De lichtinval van de middag is verdwenen en alleen dat kleine feit maakt dat de sfeer binnen alleen maar intiemer is geworden. Haar armen zijn voor haar borsten gekruist. Parmantig steken haar harde tepels er net onderuit. Touwen worden laag, na laag , stevig aangebracht. De uitdrukking op het gezicht van onze rigger is veranderd.

Die middag waren we samen gekomen in haar huisje. De houtkachel brandde nog maar net omdat onze rigger tijdelijk elders woonde. De zorg op zich had genomen van een dierbare. Speciaal voor ons was ze teruggekeerd op haar nest. De koude ruimte werd houtblok na houtblok steeds warmer. Vanaf binnenkomst was het contact fijn en ongedwongen. Thee en koffie werden gezet en verhalen kwamen los. Eigenlijk wel bijzonder dat we nu pas samen kwamen. Al jaren kenden we elkaar uit het wereldje. Delen we veel gezamenlijke bekenden, hebben we samen na afloop op meetings restaurants bezocht en toch kwam het nooit eerder tot een samen zijn zoals nu. Elk zijn we een andere weg ingeslagen en de hare had haar op het pad van touwtjes en shibari gebracht. Katoen, hennep, Japans jute, en vele andere soorten hadden haar doen ervaren dat dit de weg is die ze wilde volgen. Gepassioneerd zijn we die middag aan de gang gegaan omdat submeisje zo graag wilde ervaren hoe het is om te zweven. Zweven aan die lange bamboestok, die gewillig wachtte in het midden van de kamer. Met zijn drieën hebben we rood gevlochten katoen met core uitgezocht en zijn aan de gang gegaan. Lerend van onze rigger. Over touwen, fracties, knopen, spieren en zenuwbanen. Submeisje voelend en overgevend aan onze handen en het rode gevlochten katoen. Tot dat daar het moment was dat ze hing. De rigger afknopend en zorg bestedend aan de laatste details. Want haar passie zorgde ervoor dat het uiteraard perfect moest zijn. Zacht wiegend in de ruimte en met haar hoofd in een doek geleed ze weg in haar eigen wereld. Het submeisje die hier al zo lang naar hunkerde. Vele minuten lang zweefde ze in deze positie totdat kramp een einde aan haar tocht maakte. Seconden later stond het submeisje weer aan de grond. Met een dekentje om haar heen lag ze tussen de benen van haar Meester. Langzaam terugkomend op aarde. Iets te vroeg dacht ze er weer klaar voor te zijn. Nog met haar hoofd in de wolken wankelde ze en vleide toen op de bank tegen de rigger aan. Als Meester had ik nu een mooi uitzicht op de beide vrouwen die zo mooi met elkaar verbonden waren. Toen was het tijd om te eten. Heerlijke geuren drongen de kamer binnen en al snel zaten we met het bord op schoot verhalen te delen. Elkaars reis door de mooie bdsm- wereld te bespreken. En daarmee luidden we de avond in. Aangekomen bij de passie van onze rigger; het hardere knoopwerk, gepassioneerd, hard en strak. De pijn en gebondenheid die touw kan geven. Dit was haar stijl, de stijl die mijn submeisje zou gaan voelen. Ik droeg mijn submeisje over aan onze rigger. Vanaf nu was ze in haar wereld terecht gekomen.

Concentratie, dierlijk en een honger naar touw doen beide vrouwen zwaarder ademen. Ieder aan het andere einde van het touw. De gezichtsuitdrukking van de rigger is anders geworden. Dit is haar domein. Submeisje had de primeur om als eerste de nieuwe strengen geslagen Japans jute te voelen. En voelen zou ze het! Streng na streng omwikkelde haar lichaam. De rigger in opperste concentratie. Touwen die snel een weg om haar lijf vonden. Handen die de contouren van het lichaam volgen. Knopen en fricties worden aangebracht in een samenspel van touwen die straks samenkomen om haar op te hijsen aan de lange enorme bamboestok in het midden van de kamer. Submeisje is al aan haar droomvlucht begonnen en begint af en toe te wankelen. Snel werkt de rigger door en met een paar lange halen wordt submeisje omhoog getrokken. Beide ademen de vrouwen zwaar, verworden tot sletten van het touw. Elk aan een andere zijde. Het zorgvuldig aangelegde touwenspel trekt samen en het lichaam van submeisje begin te vervormen. Het vlees wordt strak getrokken en mooie ronde vormen beginnen te ontstaan. Ik weet dat ze er zelf moeite mee heeft maar al die mooie ronde vormen blijven altijd weer heerlijk om naar te kijken. Het geeft zoveel weer van het leven. Het leven dat we leiden met de vele ups en downs en uitdagingen. En dat heeft zijn sporen nagelaten. Sporen waarop op je trots mag zijn submeisje!

Onze rigger geeft submeisje een duwtje en dan bungelt ze onder aan de bamboestok in haar eigen wereldje. Vertrokken en super strak. Er is geen beweging meer in te krijgen. Liefdevol houd de rigger alles in de gaten. We strelen haar lichaam en laten submeisje regelmatig even met haar handen knijpen. Gaat alles nog goed? Een grote glimlach en een geruststellend woord komt over haar lippen zodat ze nog wat langer kan genieten. Totdat het lichaam aangeeft dat we in een andere fase komen. Submeisje geeft het aan en seconden later voelen haar voeten weer de grond. Gezamenlijk laten we het touw zachtjes door onze handen glijden en raakt de rest van haar lichaam de grond. Daar komt submeisje bij van haar zweeftocht. Gezamenlijk praten we na over de mooie ervaring terwijl we ondertussen submeisje ontknopen. Het is een geweldige ervaring geweest.

Vooral de avond had toch een andere dimensie. De passie, het touw en de hardere stijl maakten het een prachtige ervaring. Dankjewel bondage-jane om ons kennis te laten maken met de rigger in jou. De ropemarks zijn vandaag, na twee dagen, nog steeds zichtbaar bij mijn submeisje. Ze draagt ze met trots. Bedankt voor een mooie dag. Jullie beiden waren geweldig!

XXX

Mr. A_72 en subsnoopie